Er was een grote persoonlijke crisis voor nodig om Leonie Stekelenburg te doen inzien dat ze als consultant bij een multinational op de Zuidas niet op haar plek zat. Het ging ogenschijnlijk allemaal z’n gangetje, totdat haar vriend zich van het leven beroofde. ‘Acuut dacht ik: wát ben ik aan het doen? Ik kan niet door op het spoor waar ik nu op zit.’
Ze maakte kennis met mindfulness, de aandachtstraining die inmiddels wijdverbreid is in de westerse maatschappij, en kwam uit bij het boeddhisme. Ze vond de meeste aansluiting bij de leer van de Vietnamese zenmonnik en vredesactivist Thich Nhat Hanh, die ook de bedenker is van de term mindfulness.
Vijftien jaar nadat ze er was vertrokken, keerde ze terug naar de Zuidas, niet als consultant, maar als een van de vier oprichters van Mindfulbizz, waarmee ze trainingen geeft bij bedrijven. Het doel is werknemers ‘te helpen leiding te nemen over hun aandacht, zodat ze zich op hun gevoelswereld en moreel kompas kunnen richten’, zegt Stekelenburg.
Al vijf jaar lang probeert ze op deze manier niet alleen Zuidassers vooruit te helpen, maar bovenal de organisaties waar ze werken. De gedachte is: als het bedrijf als geheel, van telefonist tot ceo, in contact komt te staan met zijn gevoel, dan is het misschien mogelijk winst als leidend doel te vervangen door wat nu zo modern purpose heet, zoals duurzaamheid en gelijkheid. ‘Als zij het goede gaan doen, dan verandert de wereld wel.’
Het nobele streven blijkt echter lastig in de praktijk te brengen. Veel mooie opdrachten zag ze in teleurstellingen eindigen. Zoals eentje bij een energiebedrijf waarvan de ceo nota bene zelf verandering teweeg wilde brengen door middel van mindfulness. Het traject kwam goed van de grond, maar de voortgang stokte toen de onderste bedrijfslagen aan de beurt waren. Voor zo’n gemiste kans is maar weinig nodig. ‘Een nieuwe hr-manager die niet mee wil en alles ligt weer op z’n gat.’
Wat ook niet helpt, is de kritiek die er af en toe klinkt op mindfulnesstrainers als ‘zakkenvullers’, die meedraaien in de money machine van het kapitalisme. Stekelenburg organiseert drie keer per week gratis inloopmeditatietrainingen. ‘Het geld is ergens, maar niet bij ons.’
Om gemotiveerd te blijven, zit ze sinds kort één dag per week bij de Impact Hub, een community voor sociale ondernemers. Die leert ze om, ondanks tegenslagen, ontspannen en met vertrouwen hun werk te blijven doen. ‘Ik heb ook weleens gedacht dat ik in mijn eentje met een vingerhoedje de Titanic zit leeg te hozen.’
Toch wil ze niet opgeven. ‘Onze idealen botsen met de waarden die hier gelden, maar wij blijven geloven dat er verandering komt. Het schuurt aan alle kanten, bolwerken beginnen steeds harder te wiebelen. Het moet anders. Winst kan niet langer het leidende principe blijven. Het moet plaatsmaken voor purpose: wat draagt ons product of dienst wezenlijk bij aan de vraagstukken waar de maatschappij voor staat?’
Lees hier het volledige artikel: https://fd.nl/fd-persoonlijk/1339482/zingeving-op-de-zuidas
De plek van foto van dit artikel kozen Leonie en fotograaf Martin Dijkstra bewust: Leonie wilde graag bij de bloesemboom als symbool voor bloei en leven temidden van hoogbouw en beton. In het artikel ‘achter de schermen bij de fotografen antwoordt Martin Dijkstra op de vraag:
Welke foto is jouw persoonlijke favoriet?
'Een foto uit de serie 'Zingeving op de Zuidas', zie boven. Leonie Stekelenburg zit op een bankje met in de achtergrond een prachtige boom in bloei met een zon die door de bladeren heen komt. Alles in het beeld was toevallig min of meer dezelfde tint. Hier vond ik de betekenis van de serie en het beeld heel mooi bij elkaar komen.'
Lees het volledige artikel hier: https://fd.nl/fd-persoonlijk/1368165/achter-de-schermen-bij-de-fotografen
.svg){kind=icon}