In de huidige samenleving zijn we onthecht van elkaar, onze natuurlijke rol en de aarde. Volgens Leonie Stekelenburg, spreker, schrijver en trainer bij Serving Life, is de natuur veel intelligenter dan wij. ‘Door deze organische intelligentie in onszelf te ontsluiten, kunnen we urgente problemen oplossen.’
Je stelt dat de oorspronkelijke stammen leven vanuit hun natuurlijke intelligentie. Welke wijsheden vertellen zij ons?
‘Deze oorspronkelijke stammen zien de mens als hoeders van de aarde. Zij beschermen, herstellen en behoren tot de natuur. Het is hun overtuiging dat ieder mens wordt geboren met een unieke gave. Gedurende de opvoeding helpt de gemeenschap om deze gave te ontsluiten en tot bloei brengen. Diegene zet vervolgens zijn gift in zowel de gemeenschap als het grotere geheel. “Transformatie zal niet van onze leiders komen, die komt als we allemaal de gave bijdragen waarvoor we op aarde zijn gezet”, aldus de bekende native American leider Chief Nowaten.
Ook geloven ze dat er een soort goddelijke levensvonk aanwezig is. Dit maakt het mogelijk om verbinding te maken met alles wat leeft. De ceremonies en rituelen helpen leden van de gemeenschap om hiermee contact te maken. Van dansen op ritmische muziek tot het eten van sjamanistische planten. Hoewel de rituelen en ceremonies voor lange tijd geheim waren uit angst voor vervolging, hebben oude wijze sjamanen sinds 1997 toestemming om hun wijsheid met het Westen te delen.’
Wat is er in de westerse samenleving gaande?
‘In onze huidige maatschappij weten we niet wat onze natuurlijke rol is, geloven we niet in de een-heidservaring met al wat leeft, missen we een bepaald gevoel van collectiviteit en denken we boven de natuur te staan. Zo isoleren we onszelf van de natuur in onze huizen, kantoren en auto’s, snijden we onszelf van elkaar af via schermpjes en bereiden we schoolkinderen voor om bij te dragen aan het expansiegedreven economische systeem.
Van de aarde kunnen we daarentegen leren dat er geen eeuwige groei is, maar cycli van groei, bloei, oogst en verval. Het “god willen spelen” moeten we loslaten. In plaats daarvan moeten we één worden en gebruikmaken van het volledige potentieel dat dankzij de natuur in ons aanwezig is. Hiermee in contact komen is daarentegen lastig voor ons. We hebben bepaalde lagen van conditionering en mechanismen opgebouwd, waardoor we hiervan afgesneden zijn geraakt.’
Je noemt het onthechtingsmechanismen. Hoe ontstaan die?
‘Dit begint al in onze jeugd. Ieder kind wordt in zekere mate in een bepaalde structuur en manier van denken en doen geduwd. Dit noemen wij conditionering. Er is in onze maatschappij onvoldoende ruimte, liefdevolle aandacht of steun vanuit de gemeenschap voor het herkennen van diens gave. Het kind wil bij de groep horen, past zich aan en drukt de natuurlijke stroom van expressie van zijn gave en vonk weg. Dat levert blokkades op die zich vastzetten in het lichaam en onderdrukt worden door de geest. Daar komen in de meeste levens nog blokkades door emotioneel trauma bovenop.
Als mens willen wij pijn en verdriet vermijden en onszelf liever belonen, verdoven of afleiden. Ieder heeft hier zo zijn voorkeursmechanismen voor. Van constant werken tot het gebruiken van verdovende middelen. Van scrollen op je telefoon tot het kopen van het zoveelste jurkje. Dit leidt ons af en geeft een dopamine-kick in ons zenuwstelsel. Tegelijkertijd maakt dit dat wij allemaal op een bepaalde manier verslaafd zijn. Om vrije toegang te krijgen tot de gave en vonk, moeten onze conditioneringen en trauma’s aangekeken worden.’
‘We moeten gebruikmaken van het volledige potentieel dat dankzij de natuur in ons aanwezig is.’
Waarom is het lastig om deze lagen van conditionering te verwijderen?
‘Wanneer iemand van zijn alcohol- of drugsverslaving probeert af te komen, moet hij alsnog de strijd aangaan met de demonen die hij al die tijd onderdrukt heeft. Niet gek dus dat negen van de tien verslaafden terugvalt. Hetzelfde geldt voor mildere verslavingen. Zo is er veel tegenkracht om de mobiele telefoon neer te leggen, wanneer iemand het lastig vindt om alleen met zijn gedachten te zijn.
De weg terug naar verbondenheid begint bij het toelaten van anderen, liefdevolle ondersteuning en co-regulatie. Pijnlijke ervaringen en gebrek aan liefdevolle bedding zorgen ervoor dat de mens afgesneden wordt van zichzelf en anderen. Er is veel moed, ervaren begeleiding en een toegenegen gemeenschap nodig om deze lagen van conditionering te verwijderen en weer contact te maken met jezelf en anderen.’
Hoe help jij hierbij?
‘Ik merk dat iedereen die weleens een diepe verbondenheid heeft ervaren met al wat leeft, een ‘her-innering’ en verlangen in zich heeft naar die natuurlijke staat van zijn. De krachtigste manier om daar weer mee in contact te komen, is via één van de startweekends van Being The Web of Life. Twee dagen lang scheppen wij de optimale voorwaarden om door de lagen conditionering heen te zakken naar de bron van de eigen vonk, levenslust en gave. Van meditatie tot lichaamswerk. Van de kracht van de stilte tot sensing journeys. Luisteren en synchroniseren met de natuur.
Ik zie bij alle deelnemers dat er – als ze eenmaal in deze “staat van zijn” komen – als vanzelf ideeën en wijsheid opborrelen die horen bij hun natuurlijke intelligentie. Vaak vallen mensen snel weer terug in de dagelijkse routine en verliezen ze dit contact. Daarom bieden we een-op-een-begeleiding en programma’s aan die helpen om blokkades op te lossen en regelmatig terug te komen bij hun bron. Met bewustzijnstraining en lessen van de natuur tussendoor om conditioneringen te doorbreken en de verbinding met al wat leeft te bestendigen.’
‘Bij grootse thema’s als oorlog en klimaat heb je liefdevolle bedding met anderen nodig om impact te maken.’
Hoe voelt het om te beleven dat je één bent met het geheel?
‘De aarde heeft een bepaalde frequentie. Dieren leven al in het hier en nu en bevinden zich daarom al op deze frequentie. Wanneer wij terugkeren naar de natuurlijke staat van zijn, bevinden wij ons op dezelfde frequentie als de rest van de natuur. Hierdoor kunnen we een soort eenheidservaring meemaken. Een ervaring waarin al het geklets in het brein ophoudt, je zakt naar je bron en je je één voelt met alles en iedereen. Wellicht heb jij ook weleens zoiets meegemaakt.
Denk aan een concert, waarin alles leek te kloppen. Het ritme van de muziek, de tonen, de woorden, de uitdrukking van de muzikant; het riep een sfeer op waar iedereen vanzelf in meeging. Wat je dan ziet is dat er een bepaald veld van trilling ontstaat waar iedereen op mee gaat resoneren. Dan kom je allemaal in het hier en nu en in dezelfde frequentie terecht. Gedachten verstommen, de hartslag gaat mee, het lichaam beweegt als vanzelf. Dat voelt alsof grenzen tussen jou en de ander, de ruimte of de muziek vervloeien.’
Hoe kan de verbinding met onszelf, anderen en de natuur ons helpen om urgente thema’s aan te gaan en complexe wereldproblemen op te lossen?
‘Bij zulke grootse thema’s als oorlog en klimaat heb je een liefdevolle bedding met anderen nodig om impact te maken. En begeleiders die zelf diep genoeg werk hebben gedaan om open en ontspannen te kunnen blijven. Wij co-reguleren de groep naar onze ontspanningslaag. Via oefeningen komen we op dezelfde frequentie. We herinneren ons weer dat we één zijn. Hierdoor opent onze natuurlijke intelligentie, ontstaan nieuwe ideeën en worden er lijntjes gevormd met die van anderen.
Ondernemers die de wereld beter willen maken, verliezen vaak het contact met hun diepere bron. Door dagelijks te verbinden met je lichaam; met de natuur en eens per zes weken samen te komen, blijf je met je bron in contact. Er borrelen dan steeds nieuwe inzichten en plannen op. Die aansluiten bij hoe de wereld zich ontvouwt. Zo kunnen we samen vanuit onze volledige potentie de wereld een stukje mooier maken.’ •
Lees dit artikel in The Optimist magazine online hier:
.svg){kind=icon}